Adım adım yağmurdan kaçıyorum

İçimdeki çocuk

İçimdeki çocuk

   

Bu şehir başlangıçlar şehri:

Dünyadan kaçtığım  şehir 

 Küçük küçük pişmanlıklar başladı bile;
Zamanın kıymetini bilemedim..
Hayatıma baktığımda hep bir şeylerin bunlar çoğunlukla engeller olsa gerek bunların bitmesini bekledim ah şunu da atşatalım şu da bitsin kurtulalım şunu da yapalım bugünü değilde geleceği yaşamaya çalışmaktan yoruldum..
Biliyorum korkularım var
Kaçmak kaçıp durmak
Hayatım böyle mi geçmeli
Evet pişmanım
Hala değişememeken
Korkularımın üzerine gidememekten
Beklemkten ve daha bir sürü şeyden
Sanırım anladığım ayrıntı nedeniyle üzgünüm
O da şu ki: arka plan değişsede hep aynı şeyleri yaşıyorum aynı noktada tökezleyip aynı yerde düşüyorum anlasığım şey hayatın birebir kopyası gibi ilerliyor oluşu..

Denemekten korkma!
Bu cesaret verici söz çoğu zaman yetmez denedikten sonraki süreçteki tavrın senin destekleyici mi köstekleyici mi olduğunu belirleyecektir..
Evet denedim.
Henüz yapamıyorum demek için pek erkenken yediğim azarla ..evet yapamıyorum
Çoğu zaman destek verici sözlerin ardından beklediğin destek gelmez
O ZAMAN DIŞTAN DESTEK BEKLEME BELKİ DE SADECE KÖSTEK OLUYORLAR
içsel desteklerin ne kadar kuvvetli olursa başarıya giden yolu daha net adımlarsın..
Bir TECRÜBE ☺

Derin yaralar var daha henüz kabuk bağlamamış
Yıllardır kanayan bir ağaç
Sanki Yahudi kesti
Düşünmekten azat olmak istiyorum
Düşündükçe bir tarafa yama olup suçlu konumda olmak istemiyorum
neredesin?
Howlun hayaletleri bugün de rahat bırakmadı
Kalbimi ısırmak istiyorlar
..
Hz zekeriyanın sığındığı
Ağaç kovuğu nerdesin?

Dargınım dünya sana!
ve affedemeyişim en çok beni hırpalıyor.
içime gömülmüş bir deve kuşuyum ben sana küstüm dünya
sana dargınım ve sevdiklerim kalbimi kürdanladığında gülümsedim
içimden dargınlığım affedemeyşim yıllar sürüyor
dünya sen dön
benim başımın sarhoşluğu senden
dargınlığım bu yüzden
bir vakit dursan da
ben dinlensem
dünya !
sınırlarım yok oluyor
dargınım nedenin..i bir şey vardı ama..bilmiyorum