Çokça kırgınım

Çokça üzgün

Kanatları bilerek kırılmış bir kırlangıç düşün

Her şeye ne kadar da tepkili ve öfkeli olur

Kırıldım

Umursanmadan 

Önemsenmeden

Görülmeye layık olmadan 

Kırıldım hem sadece kollarımdan da değil

Kırılmamış her yerimden tutup kırarak

Kırıldım ve kırdım

Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak 

Çünkü artık beni kimin yolup parçaladığını

Kendimi neden paramparça ettiğimi biliyorum

Biliyorum kırıldığım yerdeki artıklardan yeniden sıfırdan olmayacak biliyorum 

Küskünüm kendime ve kırlangıçlara kırıldıkları için

Biliyorum artık hiçbir şey eskisi gibi olamaz

Kalp affetse de affedebilse de silmez silemez

Olmayacak

İzin de vermeyeceğim

Kırgınım çünkü kırıldığımı yıllar sonra anlayacak kadar baygındım 

Şimdi ise yabancılara elveda deme zamanı 

Ellere kıran el’lere el-veda

Hiç oldun işte

Belki de istediğin buydu

Hiç kimse gibi olmak

Ol-öl

Mayıs 21